Australië- Melbourne & Great Ocean Road

Dag 1: Woensdag 17 April

Woensdagochtend nam ik samen met Harold het vliegtuig naar Melbourne. Wij waren de enige die Melbourne nog niet hadden gezien, dus hadden we besloten om een dag eerder te gaan. Het was een warme dag in Melbourne. We begonnen de dag me een ontbijtje in het park.

Hierna was het tijd om de stad te verkennen. Melbourne is naar inwonersaantal de 2e grootste stad van Australië en telt 4,3 miljoen inwoners. Dit was meteen te merken. Veel hoge gebouwen dicht op elkaar en een overvloed aan mensen van verschillende culturen vulden de straten.

Toen we net buiten de stad bij de rivier aankwamen hing er een oase van rust. 

De namiddag brachten wij door op St. Kilda beach 6 kilometer ten zuiden van het centrum van Melbourne. Hier bezochten wij ook het LUNA attractiepark dat aan het strand ligt.

We aten in de stad nog een broodje voordat we terug gingen maar het hostel. Eenmaal in het hostel botste ik per toeval tegen mijn oud huisgenootje Sarah aan die al een tijd bezig is met haar rondreis. We dronken in de avond met zijn 3e een drankje in de bar van het hostel. Morgen zouden we aan de great ocean road (GOR) beginnen. Aangezien wij nog een plekje over hadden besloot Sarah mee te gaan.  

Dag 2: Donderdag 18 April

De great ocean road is een weg aan de zuidkust van Australië. De weg van meer dan 240 km ligt tussen de steden Torquay (oostkant) en Warnambool (westkant).

In de ochtend bracht een Uber Sarah, harald en mij naar de plek waar wij de auto konden ophalen. De auto was nog niet klaar dus besloten we onze camping spullen bij de Kmarkt te gaan kopen. Met onze auto volgeladen haalden wij Elise op bij het vliegveld en reden wij door naar Bells Beach gelegen in de staat Victoria. Hier bezochten wij de world surf league. Hier aanschouwden we de trucjes van de beste surfers van de wereld.

Hierna reden wij een lang stuk over de great ocean road naar Apollo Bay waar wij een pizza aten.

Na het eten gingen wij opzoek naar een gratis camping, die we helaas niet konden vinden. Om onze tent midden in een national park op te zetten leek ons niet het beste plan. Dus besloten we naar Cape Otway te rijden en op de camping van het nationale park te gaan slapen.

Dag 3: Vrijdag 19 April

In de ochtend liepen wij naar het Cape Otway lighthouse.

Samen met Elise besloot ik het lighthouse te bezoeken dat de oudste overgebleven vuurtoren van Australie is. Voor duizenden migranten was deze vuurtoren na maanden varen het eerste teken van land. We beklommen de 90 meter hoge vuurtoren dat een schitterend uitzicht boot.

Naast de vuurtoren was er een hoop andere geschiedenis te zien. Vroeger hadden ze voor elke letter van het alphabet een kleur, d.m.v. vlaggen werd er gecommuniceerd met de boten. Ook het huis waarin de telegraph staat was nog te zien. Hier werd mij nogmaals duidelijk hoe snel de wereld veranderd is in een korte tijd. De vuurtoren wordt tegenwoordig ook niet meer gebruikt, daar hebben we nu gewoon een digitale laser voor.

S`middags dronken we een mokka coffee en aten we carrot cake bij de vuurtoren. We kwamen een oude Nederlandse man tegen die als 20 jarige jongen als migrant naar Australië was vertrokken. Niet wetende wat zich aan de andere kant van de wereld afspeelde was die op de boot gestapt. Communiceren met het thuisfront zat er toen toen nog niet in. Het was erg interessant om het verhaal van deze man te horen.

Op de camping namen we snel een warme douche en reden wij naar de gratis camping Lake Elingamite campground. Onderweg naar de douche maakte wij nog even een nieuwe vriend.

We sliepen aan een groot lake waar we meteen begonnen met koken. Iedereen had nog energie over dus s`avonds deden wij nog wat actieve ren spellen voor wij gingen slapen. 

Dag 4: Zaterdag 20 April

Om 5 uur ging de wekker en reden wij naar de 12 apostles. We wilden er tijdens zondsopgang zijn en daarmee ook het touristise busstop uurtje midden op de dag vermijden. Om deze tijd gaan was een goede keuze want we hadden alles in een plaatje: de maan, zonsopgang, bergen en de zee met de apostles.

Na de 12 opostles was het tijd voor een ontbijt. We reden naar Princetown waar wij een eitje maakte met uitzicht op de Gellibrand river. Hierna maakte wij een wandeling lands de rivier door de natuur. 

Om de 12 apostles nog eens in geheel daglicht te zien maakte we een strandwandeling langs de 12 apostles.

We bezochten verschillende uitzichtpunten aan de GOR. 

Na al dat gewandelen gingen we een uurtje naar het Loch Ard Gorge strand. Hier klommen we langs de rotsen en namen we een kijkje in de grotten. Ook zwommen we in de zee wat wel een erg frisse duik bleek te zijn.

We bezochten het stadje part Campbell waar wij een ijsje aten. Onderweg terug naar de camping bezochten wij nog een aantal lookouts.

Bij de camping bekenen we de zonsondergang aan het lake terwijl we kookten en hout sprokkelden. We hadden een erg gezellige avond aan het kampvuur.

Dag 5: Zondag 21 April

We werden in onze auto wakker van de zonsopgang en keken uit op een meer.

Het was Pasen en dat wilde wij natuurlijk groots vieren met een paasontbijt. Onze voedselvoorraad was er al inmiddels ver doorheen. Voor ons paasontbijt hadden wij allemaal 1 gekookt ei, een muesli reep en een halve snee brood. Op deze locatie met een ei hadden wij een zeer vrolijk Pasen.

Hierna bezochten wij de Londen Bridge en the Grotto.

Het was tijd om terug te keren naar Melboure waar wij afscheid namen van Sarah. Wij bezochten nog eens de Kmarkt, na deze dagen konden wij een goede inschatting maken van wat wij nog nodig hadden voor het vaak koude Tasmanië. We haalden extra gasflessen, slaapzakken en ik scoorden nog een jongens jas op de kinderafdeling. Omdat wij in Tasmanië een erg drukke planning hebben, besloten we ons eten alvast in Melbourne in te slaan.

Vanaf Devenpoort namen we de boot naar Tasmanië, waar we sliepen in een kamer voor 4 personen met een warme douche. We kregen te horen dat ons net vers gekochte voedsel Tasmanië niet in mocht. Weggooien is zonden, dus aten wij op de boot groente en fruit voor een hele week. Nu konden we het Tasmanië avontuur met veel energie beginnen. 

Tot in Tasmanië, 

Lotte