Australië- Tasmanië 2.0

 Donderdag 25 April

We startten de dag met een heerlijke zelfgemaakte coffee voordat wij naar Cape Huay reden. Hier maakten we een hike wat ons opnieuw een prachtig uitzicht gaf. 

Hierna relaxten we op het strand. 

Tasmanie is bekend om zijn fish and chips. We besloten de best aanbevolen kraam op te zoeken. Dit was wederom een hoogtepunt, het was heerlijk en de beste fish and chips die ik ooit gegeten had (niet dat ik vaak fish and chips eet). 

Hierna reden we door naar port Arthur. Na een snelle glimp op te vangen van het kasteel vonden we het meer dan genoeg. Geschiedenis hebben we veel in Europa, we waren hier voor de natuur. We reden snel door naar Mount Wellington, een berg dat uitzicht geeft op Hobart.

Voor de zonsondergang waren we net te laat, in het donker was het verlichte Hobart ook prachtig om te zien. De wind was zo hard dat we bijna wegwaaiden en we namen onze dekens mee om onzelf warm te houden. 

We reden door naar de campground van Mount Field, waar we de nacht zullen doorbrengen. Toen we klungelig in de lichte sneeuw onze tent begonnen op te zetten stonden binnen 10 seconden een aantal buren bij ons. Er werd een lamp neergezet en ze begonnen met zijn allen onze tent op te zetten. Aangezien onze pomp en een matras kapot was, pompten ze een matras op en probeerde de buurman de ander te maken. Na alle hulp kregen wij de vraag of we nog wel genoeg eten hadden. Van al die behulpzaamheid kijken wij nog steeds gek op. Maar zo werkt het hier in Australië. 

Toen alles geïnstalleerd was tipte de buurman ons over een nachtwandeling. We zouden vanzelf wel zien wat er in het bos te zien was, zolang onze zaklampen maar uit waren. Daar liepen we in een treintje het bos in. Ik voorop met een hand recht vooruit en een aan de reling. Het was erg spannend omdat we geen idee hadden wat we konden verwachten. Totdat er overal om ons heen dingen oplichen, het waren de light wurms die licht gaven in het donker. Uiteindelijk kwamen we bij een grote waterval. We besloten terug te lopen met onze zaklampen aan. 

Op de camping aten we snel een blikvoer maaltijd. Met wat bonen, mais, tuna, peper, zout en olie hadden wij in een paar minuten een 5 sterrenmaaltijd.

Er werd wederom warme chocomel gemaakt. Deze avond brachten we met zijn vieren door, het was al snel erg laat. Toen ik in de auto lag hadden wij voor de eerste keer regen in Tasmanië. Met dit geluid op het dak vielen we snel in slaap. 

 
Vrijdag 26 April
Toen ik uit de auto stapte belande ik in een grote regenplas.

Het had de hele nacht geregend, wat voor ons perfect uitkwam. Vandaag stonden namelijk de watervallen op het programma, die lekker hard zullen stromen na deze regenbuien. Bij het ontbijt kwamen we onze lokale buren tegen van the river and rock camping. We besloten samen de wandeling van drie uur te maken door het regenwoud langs de watervallen. We hadden lichte regen wat het plaatje in dit regenwoud compleet maakten. 

Na de hike was het opnieuw tijd voor een blikvoer maaltijd. Iedereen had het inmiddels koud gekregen, op deze camping hadden ze een warme douche. Deze eerste douche in Tasmanië zorgde bij iedereen voor een vreugde momentje. Nu iedereen weer warm en lekker schoon was vervolgden we onze weg naar craddle mountain. Tijdens onze autorit genoten we van de landschappen die Tasmanie te bieden had. Opeens begon het hard te sneeuwen en riep Juan: `The first snow in my life!’ Colombiaanse Juan had nog nooit in zijn leven sneeuw gezien en keek zijn ogen uit. We maakten een stop en telden met zijn allen af voordat Juan voor de eerste keer sneeuw aanraakte. Dit liep uiteraard uit tot een groot sneeuwballen gevecht.

We maakten nog een andere stop waar we een grote lake zagen met sneeuw in de Bergen. Er werd gedanst en gevierd dat Juan sneeuw had gezien. Toen wij doorreden zongen wij met zijn alle het lied ‘Let it snow’ van Dean Martin. Het feest, de blijschap en de energie die bij iedereen vrij kwam kan ik moeilijk beschrijven.

Vandaag konden we het spreekwoord letterlijk nemen, want zo snel als het landschap wit was geworden was het weer als sneeuw voor de zon verdwenen. 
We reden door naar de volgende camping, waar een klein huisje stond. Elise en ik besloten om een verrassings dinner te maken. De jongens hadden de hele trip ons water gedragen en alles gemaakt wat kapot was. En misschien waren ze ook wel iets beter in kaart lezen dan wij. We aten met zijn allen het 3 gangen diner dat we in elkaar hadden gefabriceerd. Hierna ging de muziek aan en hadden we wederom ons eigen feestje. Er werd geproost op de leuke vakantie die we met zijn allen gehad hadden en tot laat in de avond.

 
Zaterdag 27 April
Toen we opstonden konden we niet wegrijden, want onze accu was leeg (oorzaak auto). Daar heb je in Australië buren voor. 

Met een volle accu reden wij naar mount cradle. De groep die wij op dinsdag bij mount amos hadden ontmoet doen hier in de buurt farm work dus ze besloten vandaag met ons mee te hiken. Vandaag hadden wij wederom sneeuw en maakten wij een sneeuwandeling door de bergen. 

Na de hike dronken wij wat warms en werden wij uitgenodigd door de groep om vanavond op de appelfarm te overnachten. Toen we aankwamen stond het vol met grote witte tenten. 

We maakten een maaltijd klaar. Hierna deden we spellen op de farm. De Nederlandse voetbalshirts en oranje hesjes werden erbij gepakt, het was Koningsnacht in Nederland en dat word uiteraard ook in Tasmanie gevierd. Onze laatste avond was een erg mooi feestje. 

Zondag 28 April
Toen iedereen lekker laat ontwaakt was maakten we ei met spek en pannekoeken. Hierna liep ik met Elise nog een rondje over de farm waar wij onze eigen appels plukten. 

We reden naar het vliegveld van Launceston vanaf waar Juan vandaag terug zou vliegen naar Brisbane. Na een burger te hebben gegeten was het toch echt tijd voor het afscheid. Elise, Harold en ik reden naar Devenpoort waar we nog wat eten insloegen en de auto schoonmaakten. 's Avonds namen we de boot terug naar Melbourne.

Maandag 29 April
In Melbourne leverden we de auto in en namen we het vliegtuig terug naar Brisbane. Gelukkig woont iedereen in Brisbane dus hoefden we niet echt afscheid te nemen. 

Tasmanië stond hoog op mijn verlanglijstje en het heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Het vaak koude eiland was tijdens onze trip vooral heel warm. Ik zal het slapen en zingen in de auto, de kampvuur avonden, de groep, de prachtige natuur, de zonsop- en ondergang, het hiken en zelfs mijn lege telefoon gaan missen. 

Het was een trip die ik nooit meer zal vergeten. 

Greetings,

Energetic Lotte (Made possible by: rock climber and driver Harald, quiet and funny Juan and lovely mom Elise)