Australië- Het diamanten Whitsunday Island

Van Brisbane vloog ik naar Proserpine AirPort waar mijn ouders mij al stonden op te wachten. Met onze mega camper reden we naar onze nieuwe camping. S’avonds kletsten we bij terwijl we iets te veel TimTams (Australische koekjes) aten. 

S”ochtends reden we naar Arlie Beach. We zwommen in het zwembad en verkenden de zonnige havenstad. 

Vanmiddag vertrokken wij met een gezelschap van 7 toeristen in de catamaran blue (zeilboot) naar de Whitsunday. Een oneven aantal, wat betekende een eigen cabine voor mij. Tijdens het welkomsdrankje zat er meteen een goede sfeer in de groep.

Er was alleen een probleem. Onze Australische Ellie was haar diamanten ring hier jaren geleden verloren. De groepsmissie was al snel bekend, de ring vinden want dan zou haar vriend Paul haar ten huwelijk vragen. 

De eerste dag genoten we vooral van het varen. S’avonds kregen we een heerlijke maaltijd, op deze zeilboot was er aan goed eten geen gebrek. 

S’ochtends na het ontbijt vertrokken we naar het Whitsunday Island.

Het was vandaag een bewolkte dag. Ondanks dat was dit eiland met zijn witte zand en lichtblauwe zee prachtig. 

Toen we een donut kregen waren wij niet de enige die daar zin in hadden..

Tijdens de namiddag stond er een snorkel tour op  het programma. De onderwaterwereld vind ik erg fascinerend. Op sommige stukken was het koraal maar 1 meter onder mij. Terug op de boot overhandigde ik Paul mijn eigen diamanten ring die ik tussen het koraal “gevonden” had.

Op de zeilboot namen we een warme douche en warmde we op met een kop koffie. Toen we s’avonds aandachtig naar de grappige verhalen van Paul luisterden schreeuwde Pa ineens: 2 haaien! In plaats van haaien was heel onze boot omringd met dolfijnen. Ze sprongen en zwommen erg hard langs de zeilboot jagend op de vissen die op het licht van onze boot afkwamen. 

S”ochtends maakten wij nog een snorkel tour. Toen ik terug de boot opkwam zat Paul op zijn knieën. We wisten niet wat we zagen en begonnen al te klappen. Maar helaas, Paul kwam gewoon niet meer overeind en moest geholpen worden. 

We hadden inmiddels een hechten groep. Helaas was er een einde gekomen aan het harde lachen, zingen en genieten op de boot. 

Op naar Cape Hillsborough waar ik s’ochtends in het pikkedonker wakker werd gemaakt. ‘Lotte, we gaan kangaroes spotten die sochtends drinken op het strand.’ En natuurlijk waren wij de enige die in het pikkedonker op het strand zaten. Gelukkig kwamen de kangaroes en was het vroege opstaan niet voor niets.

Bye Mate.