Australië- Down under in down under!

22 april 2019 - Tasmanië, Australië

Dag 6: Maandag 22 April 
Achter op het dek van de ferry lieten wij het drukke Melbourne achter ons. De skyline werd steeds kleiner terwijl de vogels ons volgden op weg naar ons Tasmanië avontuur.

Ferry TasmaniëFerry naar tasmanie

Toen wij s ‘ochtends van de ferry afreden herinnerden de koude lucht en het heuvellandschap mij direct aan thuis. We haalde als eerste Juan op bij het hostel waar wij onze watertank aanvulden. Omdat onze telefoons meer leeg dan vol waren de afgelopen dagen stond Juan klaar met een stapel CD’s. Onderweg naar de Bay of fires kregen wij de eerste indrukken van Tasmanië, die zeker niet tegenvielen.
 
Onderweg kwamen wij geen andere auto`s tegen en ook op het eerste strand waren wij alleen. De Bay of Fires is een gebied met witte stranden, helderblauw water en oranje rotsen die ontstaan zijn door korstmos. Niet de oranje rotsen maar de vuurtjes van de Aboriginals zorgden ervoor dat kapitein Tobias in 1773 dit gebied tot the bay of fires heeft benoemd.   

Bay of fireBay of fireBay of firesIMG_6915

Hierna reden wij door naar Beach Island, waar wij onze lunch aten en wat spellen deden op het strand.

LunchenLunchen #bay of firesTas

Vanavond stond de river and rock camping op het programma. Omdat het nog lang rijden was besloot ik om een bezoek te brengen aan het nationale park in Buchino. Op de weg ernaar toe was alles afgebrand en vroeg Elise zich af of dit park nog wel bestond. Toen we aankwamen bij het park was het al aardig laat, dus besloten we de kortste route te pakken en deze joggend af te leggen. Het was niet het mooiste park wat in Tasmanië te vinden is, echter maakten de wallabies die het pad passeerden alles goed. Daarnaast eindigde de route bij een prachtig helder blauw meer.

TasTas

We reden door naar onze volgende lookout Buchino.

Tas

Een kleine camping vol met gekleurde busjes en kampvuurtjes verwelkomden ons op onze nieuwe camping. We sliepen dit keer aan een meer, waar we de zonsondergang bekeken.

Tas

Tas

 s`Avonds brachten wij de avond door met onze beide buren aan een kampvuur. Met ons zelf gekookte eten en wat drankjes hadden wij een leuke avond onder de heldere sterren hemel. Terwijl wij luisterden naar de verhalen over het leven in Tasmanië van onze nieuwe lokale vrienden.

 
Dag 7: Dinsdag 23 April
Tijdens de zonsopgang aten wij ons ontbijt aan het meer.

Tas

Hierna vervolgden wij onze weg naar freycinet national park. Vandaag gingen wij de Mount Amos beklimmen wat ons uitzicht gaf op Wineglass Bay.
Mount Amos is de zwaarste hike in dit park bedoeld voor gevorderde bergbeklimmers, waar wij uiteraard tot behoren. Ook het laatste waarschuwingsbord weerhield ons niet om deze hike te beklimmen.
-FOTO 
 
Op sommige stukken gingen het erg stijl omhoog, waardoor het uitzicht met de minuut mooier werd.

TasTas

 De zware klim werd beloond met een prachtig uitzicht boven aan de berg. We aten onze lunch en voordat we het door hadden was er alweer twee uur verstreken. Boven aan de berg ontmoetten wij drie Nederlandse jongens waarvan een toevallig een oud studiegenootje van Myrthe. We namen met zijn allen de afdaling naar beneden. Sommige stukken waren zo stijl dat wij er een glijbaan van maakten.

Mount AmosFreycinetMount AmosMount Amos

 
Na de hike was het tijd om te relaxen op honeymoon beach. Omdat onze nieuwe Nederlandse vrienden al een tijd in Tasmanië gereisd hebben namen we samen onze planning door. Dit leverde ons veel handige tips op.
-FOTO
 We waren nog met zijn vieren op het strand en haalden onze muziek box en wat te drinken. We dansten op de rotsen tijdens ons eigen feestje terwijl de zon langzaam onderging.

Tas

TasTassie

In het donker reden wij terug naar freycinet national park om onze watertank aan te vullen. Hier kwamen we erachter dat niet alleen ons water maar ook de benzine bijna op was. Door de vele nieuwe indrukken waren wij dit helemaal vergeten. Nog 23 km door het donkere bos, met een alarmerende auto hoopte wij de benzinepomp te halen. We haalden het precies tot de pomp die echter al gesloten was. Gelukkig was de eigenaar er nog en zo lief om de pomp weer open te doen zodat we onze weg konden vervolgen. Nog 1 uur en 45 minuten waren wij onderweg naar de camping naast de ferry die ons morgenochtend naar Maria Island zou brengen. Iedereen was moe van de lange dag. Snel maakten we onze slaapplek en pasta pesto klaar voordat we gingen slapen.
 
 
Dag 8: Woensdag 24 April 
Op Maria Island hadden wij fietsen gehuurd. De fietsenman gaf ons eerst een erg uitgebreide uitleg over hoe je een fiets gebruikt. Ook moest iedereen een testronde doen. Ik zakte hier bijna voor omdat ik direct rechts ging rijden.
-FOTO
Vandaag stond de Bishop and Clerk hike op het programma. Elise besloot i.v.m. enkel klachten het hiken vandaag over te slaan. Dit betekende dat ik een dagje met de mannen op stap ging.


We begonnen de hike met onze mountainbike, het was erg stijl dus we moesten flink doortrappen. Ook Juan hield het vandaag voor gezien, wat betekende dat we nog maar met zijn 2e over waren. Het tempo werd aardig opgehoogd en het enige doel wat wij nog voor ogen hadden was de top bereiken. Fietsen ging niet meer dus namen we de fiets mee aan de hand zodat we omlaag konden moutainbiken. Toen het onmogelijk was om de fiets verder mee te nemen verstopten we onze fiets en vervolgden we onze weg naar boven.

Bishop and Clerk HikeMaria island #mountainbike

De hike eindigde op een cliff van 620 meter hoogte. Geen hek geen touw, in Europa zal dit niet mogelijk zijn, hier in Australie wijzen ze je de weg er naar toe. Toen ik van de ene cliff naar de andere stapte keek ik 620 meter de diepte in. Mijn hart sloeg een slag over en de adrenaline gierde door mijn lijf. We zaten bijna in de wolken, het was koud en er raasde een harde wind. Het had iets spookachtigs. Dit was de gevaarlijkste plek waar ik ooit in mijn leven gestaan had. Maar wat was het een vette ervaring die ik nooit zal vergeten. Toen de wind harder ging waaien besloten we snel van de cliff af te gaan.  

Maria Island #Bishop and ClerkBishop and Clerk HikeBishop and Clerk hikeBishop and Clerk hikeBishop and Clerk


Tijdens de lunch zaten wij nog erg hoog, toen we beide bibberde van de kou vervolgde we onze weg naar beneden.

Lunch Bishop and Clerk hike

Aangekomen bij onze mountainbike was het tijd voor nog meer actie. We vlogen letterlijk de berg naar beneden. Dit was de beste `mountainbike route’ die we ooit hadden genomen.

Maria island mountainbikeMaria island mountain bike #hike

Onder aan de berg fietsen we de warme zomer in. Het contrast met deze 27 graden en de kou boven op berg was groot. We besloten even in de zon te liggen terwijl we bijkwamen van ons avontuur.

 
Tijdens onze route naar de painted cliffs maakte wij heel wat nieuwe vrienden. Meer dan 200 kangoeroes en wombats brachten samen het einde van de dag door. We namen plaats en genoten van de dieren en de zon die weerkaatste op het wateroppervlak.

 
Gelukkig waren onze  oude en vertrouwde vrienden ook nog op het eiland. We zagen Elise en Juan zitten op het strand. We sloten de dag af bij de painted cliffs waar wij elkaar bijpraatten over onze avonturen.

Painted ciffs

 Inmiddels voelde ik de spierpijn door heel mijn lijf. Gelukkig konden we bijkomen op de ferry onderweg naar huis.

Tas

Morgen wilden we weer een lange dag hebben dus reden we in de avond door naar Paligula. Na een aantal dagen flink gehiked te hebben was iedereen toe aan een douche, die we echter niet konden vinden.  Bij een restaurant mochten we gebruik maken van het toilet. Daar liepen een paar stinkende toeristen met hun afwas en handdoek door het restaurant. Elise en ik besloten ons te wassen bij de WC, waar we zelfs een föhn hadden.

Even haren föhnenEven 'douchen' op de wc

Iedereen was weer schoon. Nog even de eigenaren bedanken en een praatje maken met de gasten uit het restaurant gingen we terug naar de camping.
 
Het was tijd voor muziek, kampvuur en warme chocolademelk.

Foto’s

8 Reacties

  1. Fleur:
    16 mei 2019
    Zo leuk om je verhalen te lezen! Geniet ervan ❤️
  2. Vroompjes:
    16 mei 2019
    Wat een verhalen zoveel indrukken
  3. Esther:
    16 mei 2019
    Ziet er echt fantastisch uit!! X
  4. Monique en Ron:
    17 mei 2019
    Mooie ervaring en geweldige foto’s. Maar als ouders houden we wel een beetje ons hart vast bij de foto op de rots.
  5. Dick:
    17 mei 2019
    Het is ongelooflijk mooi de natuur dat is genieten. Maar kijk je wel uit met al die gevaarlijke capriolen die je uithaal.
  6. Trudi van der:
    17 mei 2019
    Meis, meis wat een avonturen beleef jij en wat een geweldige herinneringen maak je! Tasmanië zoals jij het beschrijft lijkt me geweldig! Maar de stunts die jij uithaalt hoef je niet te beschrijven hoor Lotte, ik krijg hier zowat een hart verzakking als ik lees hoe jij over rotsen klimt! Maar wat een geweldig verhaal weer......maar wanneer ga je nu weer verder met je stage?? Dikke knuf Trudi
  7. Marie-Therese & Joop:
    17 mei 2019
    Lotte, prachtige ervaringen dit staat voor altijd in je geheugen gegrift. We zijn wel een beetje jaloers!! Joop and family.
  8. Gon:
    20 mei 2019
    Eindelijk even tijd genomen om je verslag te lezen en alle foto's te bekijken. Wat een geweldig avontuur, jij bent echt een kind van je ouders, maar wel met riskante neigingen. Een ras-echte waaghals, please be careful, maar blijf genieten!
    Veel plezier met alle belevenissen, wij lezen het graag. Liefs uit ons kikkerlandje.